در مدح سیب زمینی سرخ کرده

نـــدانـــم سِرّ ایـــن نـــیــکو غذا را	که مدهوش و پـریشان کرده ما را
یکی لاغر یـکی چاق و دراز اســت	یکی از خوشگلی مانند غاز است
بـــه دل دارد گـــمانـم مهره ی مـار	کِشــد آخـــر تــنــم را بر سـر دار
بـه یـــادش دولـــتی را نـــام کردند	بـــسی مــا مردمان را خام کردند
چـــو بــینم بر سر سفره رخـش را	زنـــم بـر پیش یک حُفره مخش را
رسـانم دست خود بـر ظرف داغش	زنــــم چـــنگی و باز آیم سراغش
اگـــر مـــادر بـــبـیــند کـــار نــیـکم	زنـــد کــفـگـیر داغش را به خیکم

به یادش دولتی را نام کردند نوشت : دولت سیب زمینی