آرزو بر ما که عیب بود!

سلام به همه ی دوستای گلم .

امشب به اتفاق 4 تا از دوستان و یا به عبارتی یاران غار ( نمیدونم املاشو درس نوشتم یا غلط ) به یه نکته عجیب پی بردیم.

درست تو یکی از شب های احیا سال قبل هر چهار تامون 1 آرزو کردیم و از خدا خواستیم که تا سال دیگه به آرزو هامون برسیم. حالا امشب که سر حساب شدیم دیدیم که ای دل غافل!همه آرزو ها برعکسش برآورده شده!. یکیمون که پاش شکسته بود و پلاتین تو پاش بود . آرزو کرده بود که تا سال دیگه پاش خوبِ خوب بشه! اما پاش خوب که نشد هیچ! پلاتین توی پاش هم شکست! هنوز هم لنگون لنگون راه میره . یکی دیگه که پسر عموی خودم هم میشه آرزو پولدار شدن کرد. که همه دارو ندارشو بالا کشیدن و یه قلب آب هم روش! . یکی دیگه از دوستام هم آرزو کرد که ماشین دار بشه . اما ماشین دار که نشد هیچ موتورشو هم دزدیدن. و در اخر خود منم ارزو داشتم که دانشگاه قبول شم . قبول شدم اما 2 ترم مشروط شدم حالا هم اخراج. فقط زمان و پولم هدر رفت! قبول نشده بودم بهتر بود . به همین خاطر امسال هیچ آرزویی نکردیم.